Gateway to the Classics: Display Item
Joel Chandler Harris

Mr. Benjamin Ram and His Wonderful Fiddle

"I 'speck you done year tell er ole man Benjermun Ram," said Uncle Remus, with a great affectation of indifference, after a pause.

"Old man who?" asked the little boy.

"Ole man Benjermun Ram. I 'speck you done year tell er him too long 'go ter talk 'bout."

"Why, no, I have n't, Uncle Remus!" exclaimed the little boy, protesting and laughing. "He must have been a mighty funny old man."

"Dat's ez may be," responded Uncle Remus, sententiously. "Fun deze days would n't er counted fer fun in dem days; en many's de time w'at I see folks laughin'," continued the old man, with such withering sarcasm that the little boy immediately became serious,—"many's de time w'at I sees um laughin' en laughin', w'en I lay dey ain't kin tell w'at deyer laughin' at deyse'f. En 'taint der laughin' w'at pesters me, nudder,"—relenting a little,—"hit's dish yer ev'lastin' snickle en giggle, giggle en snickle."

Having thus mapped out, in a dim and uncertain way, what older people than the little boy might have been excused for accepting as a sort of moral basis, Uncle Remus proceeded:—

"Dish yer Mr. Benjermun Ram, w'ich he done come up inter my min', wuz one er dezeyer ole-timers. Dey tells me dat he 'uz a fiddler fum away back yander—one er dem ar kinder fiddlers w'at can't git de chune down fine 'less dey pats der foot. He stay all by he own-alone se'f way out in de middle un a big new-groun', en he sech a handy man fer ter have at a frolic dat de yuther creeturs like 'im mighty well, en w'en dey tuck a notion fer ter shake der foot, w'ich de notion tuck'n struck um eve'y once in a w'ile, nuthin' 'ud do but dey mus' sen' fer ole man Benjermun Ram en he fiddle; en dey do say," continued Uncle Remus, closing his eyes in a sort of ecstasy, "dat w'en he squar' hisse'f back in a cheer, en git in a weavin' way, he kin des snatch dem ole-time chunes fum who lay de rail. En den, w'en de frolic wuz done, dey'd all fling in, dem yuther creeturs would, en fill up a bag er peas fer ole Mr. Benjermun Ram fer ter kyar home wid 'im.

"One time, des 'bout Christmas, Miss Meadows en Miss Motts en de gals, dey up'n say dat dey 'd sorter gin a blowout, en dey got wud ter ole man Benjermun Ram w'ich dey 'speckted 'im fer ter be on han'. Wen de time done come fer Mr. Benjermun Ram fer ter start, de win' blow cole en de cloud 'gun ter spread out 'cross de elements—but no marter fer dat; ole man Benjermun Ram tuck down he walkin'-cane, he did, en tie up he fiddle in a bag, en sot out fer Miss Meadows. He thunk he know de way, but hit keep on gittin' col'er en col'er, en mo' cloudy, twel bimeby, fus' news you know, ole Mr. Benjermun Ram done lose de way. Ef he'd er kep' on down de big road fum de start, it moughter bin diffunt, but he tuck a nigh-cut, en he ain't git fur 'fo' he done los' sho' 'nuff. He go dis a-way, en he go dat a-way, en he go de yuther way, yit all de same he wuz done los'. Some folks would er sot right flat down whar dey wuz en study out der way, but ole man Benjermun Ram ain't got wrinkle on he hawn fer nothin', kaze he done got de name er ole Billy Hardhead long 'fo' dat. Den ag'in, some folks would er stop right still in der tracks en holler en bawl fer ter see ef dey can't roust up some er de neighbors, but ole Mr. Benjermun Ram, he des stick he jowl in de win', he did, en he march right on des 'zackly like he know he ain't gwine de wrong way. He keep on, but 't wa'n't long 'fo' he 'gun ter feel right lonesome, mo' speshually w'en hit come up in he min' how Miss Meadows en de gals en all de comp'ny be bleedz ter do de bes' dey kin bidout any fiddlin'; en hit kinder make he marrer git cole w'en he study 'bout how he gotter sleep out dar in de woods by hisse'f.

"Yit, all de same, he keep on twel de dark 'gun ter drap down, en den he keep on still, en bimeby he come ter a little rise whar dey wuz a clay-gall. W'en he git dar he stop en look 'roun', he did, en 'way off down in de holler, dar he see a light shinin', en w'en he see dis, ole man Benjermun Ram tuck he foot in he han', en make he way todes it des lak it de ve'y place w'at he bin huntin'. 'T wa'n't long 'fo' he come ter de house whar de light is, en, bless you soul, he don't make no bones er knockin'. Den somebody holler out:—

" 'Who dat?'

" 'I'm Mr. Benjermun Ram, en I done lose de way, en I come fer ter ax you ef you can't take me in fer de night,' sezee.

"In common," continued Uncle Remus, "ole Mr. Benjermun Ram wuz a mighty rough-en-spoken somebody, but you better b'leeve he talk monst'us perlite dis time.

"Den some un on t'er side er de do' ax Mr. Benjermun Ram fer ter walk right in, en wid dat he open de do' en walk in, en make a bow like fiddlin' folks does w'en dey goes in comp'ny; but he ain't no sooner make he bow en look 'roun' twel he 'gun ter shake en shiver lak he done bin strucken wid de swamp-ager, kaze, settin' right dar 'fo' de fier wuz ole Brer Wolf, wid his toofies showin' up all w'ite en shiny like dey wuz bran new. Ef ole Mr. Benjermun Ram ain't bin so ole en stiff I boun' you he'd er broke en run, but 'mos' 'fo' he had time fer ter study 'bout gittin' 'way, ole Brer Wolf done bin jump up en shet de do' en fassen 'er wid a great big chain. Ole Mr. Benjermun Ram he know he in fer't, en he tuck'n put on a bol' face ez he kin, but he des nat'ally hone fer ter be los' in de woods some mo'. Den he make n'er low bow, en he hope Brer Wolf and all his folks is well, en den he say, sezee, dat he des drap in fer ter wom hisse'f, en 'quire uv de way ter Miss Meadows', en ef Brer Wolf be so good ez ter set 'im in de road ag'in, he be off putty soon en be much 'blige in de bargains.

" 'Tooby sho', Mr. Ram,' sez Brer Wolf, sezee, w'iles he lick he chops en grin; 'des put yo' walkin'-cane in de cornder over dar, en set yo' bag down on de flo', en make yo'se'f at home,' sezee. 'We ain't got much,' sezee, 'but w'at we is got is yone w'iles you stays, en I boun' we'll take good keer un you,' sezee; en wid dat Brer Wolf laugh en show his toofies so bad dat ole man Benjermun Ram come mighty nigh havin' 'n'er ager.

"Den Brer Wolf tuck'n flung 'n'er lighter'd-knot on de fier, en den he slip inter de back room, en present'y, w'iles ole Mr. Benjermun Ram wuz settin' dar shakin' in he shoes, he year Brer Wolf whispun' ter he ole 'oman:—

" 'Ole 'oman! ole 'oman! Fling 'way yo' smoke meat—fresh meat fer supper! Fling 'way yo' smoke meat—fresh meat fer supper!'

"Den ole Miss Wolf, she talk out loud, so Mr. Benjermun Ram kin year:—

" 'Tooby sho' I'll fix 'im some supper. We er 'way off yer in de woods, so fur fum comp'ny dat goodness knows I'm mighty glad ter see Mr. Benjermun Ram.'

"Den Mr. Benjermun Ram year ole Miss Wolf whettin' 'er knife on a rock—shirrah! shirrah! shirrah!—en ev'y time he year de knife say shirrah!  he know he dat much nigher de dinner-pot. He know he can't git 'way, en w'iles he settin' dar studyin', hit come 'cross he min' dat he des mought ez well play one mo' chune on he fiddle 'fo' de wuss come ter de wuss. Wid dat he ontie de bag en take out de fiddle, en 'gun ter chune 'er up—plink, plank, plunk, plink! plunk, plank, plink, plunk!"

Uncle Remus's imitation of the tuning of a fiddle was marvellous enough to produce a startling effect upon a much less enthusiastic listener than the little boy. It was given in perfect good faith, but the serious expression on the old man's face was so irresistibly comic that the child laughed until the tears ran down his face. Uncle Remus very properly accepted this as a tribute to his wonderful resources as a story-teller, and continued, in great good-humor:—

"W'en ole Miss Wolf year dat kinder fuss, co'se she dunner w'at is it, en she drap 'er knife en lissen. Ole Mr. Benjermun Ram ain't know dis, en he keep on chunin' up—plank, plink, plunk,  plank!  Den ole Miss Wolf, she tuck'n hunch Brer Wolf wid 'er elbow, en she say, sez she:—

" 'Hey, ole man! w'at dat?"

"Den bofe un um cock up der years en lissen, en des 'bout dat time ole Mr. Benjermun Ram he sling de butt er de fiddle up und' he chin, en struck up one er dem ole-time chunes."

"Well, what tune was it, Uncle Remus?" the little boy asked, with some display of impatience.

"Ef I ain't done gone en fergit dat chune off'n my min'," continued Uncle Remus; "hit sorter went like dat ar song 'bout 'Sheep shell co'n wid de rattle er his ho'n,' en yit hit mout er been dat ar yuther one 'bout 'Roll de key, ladies, roll dem keys.' Brer Wolf en ole Miss Wolf, dey lissen en lissen, en de mo' w'at dey lissen de skeerder dey git, twel bimeby dey tuck ter der heels en make a break fer de swamp at de back er de house des lak de patter-rollers wuz atter um.

"W'en ole man Benjermun Ram sorter let up wid he fiddlin', he don't see no Brer Wolf, en he don't year no ole Miss Wolf. Den he look in de back room; no Wolf dar. Den he look in de back po'ch; no Wolf dar. Den he look in de closet en de cubberd; no Wolf ain't dar yit. Den ole Mr. Benjermun Ram, he tuck'n shot all de do's en lock um, en he s'arch 'roun' en he fine some peas en fodder in de lof', w'ich he et um fer he supper, en den he lie down front er de fier en sleep soun' ez a log.

"Nex' mawnin' he 'uz up en stirrin' monst'us soon, en he put out fum dar, en he fine de way ter Miss Meadows' time 'nuff fer ter play at de frolic. W'en he git dar, Miss Meadows en de gals, dey run ter de gate fer ter meet 'im, en dis un tuck he hat, en dat un tuck he cane, en t'er'n tuck he fiddle, en den dey up'n say:—

" 'Law, Mr. Ram! whar de name er goodness is you bin? We so glad you come. Stir 'roun' yer, folks, en git Mr. Ram a cup er hot coffee.'

"Dey make a mighty big ter-do 'bout Mr. Benjermun Ram, Miss Meadows en Miss Motts en de gals did, but 'twix' you en me en de bedpos', honey, dey'd er had der frolic wh'er de ole chap 'uz dar er not, kaze de gals done make 'rangerments wid Brer Rabbit fer ter pat fer um, en in dem days Brer Rabbit wuz a patter, mon. He mos' sholy wuz."